Achter in mijn tuin groeit een klimop tegen het schuurtje. Ik moest hem weghalen omdat de woekeraar het hele schuurtje dreigde op te eten. Bij de snoeiactiviteiten viel me de wonderlijke manier van groeien op. De klimop produceert humus. De plant weet op een of andere manier een laag aardachtige humus op de tegels van mijn tuin te leggen waar wortels in groeien. Op deze manier kan de gehele plant zich verplaatsen en wortelen richting de schutting en verder langs het schuurtje. De tegels achterin de tuin verdwenen langzaam onder de aarde. Ook mijn buurvrouw had het verschijnsel gesignaleerd. Bij haar was de klimop in het schuurtje gedrongen en was daar aan de slag gegaan met de humusproductie met als gevolg een hoop prut in haar schuurtje. Een mislukte maar duidelijke poging van de natuur om terrein terug te winnen op de mens.
Tijdens het snoeien trof ik twee vogelnesten aan,
een oud fietswiel, een roestige zaag, wat los gereedschap en een verlopen
tuinkabouter. Het was altijd druk in de klimop. Heel wat merels zijn er uit het
ei gekropen. Egels kwamen er regelmatig kijken of er een slak te verorberen
viel. Dan hoorde je weer smak en zuiggeluiden uit het groen komen. Het was net
de buurtsnackbar. Nu de klimop weg is, mis ik hem eigenlijk wel. Het is een
soort oerplant. Onuitroeibaar. Eigenlijk past hij niet in deze tijd. Het is
meer een plant uit de 18de of 19de eeuw toen er nog
romantische dichters waren, die bij een ruïne begroeit met klimop, ’s nachts in
het maanlicht hun gedichten over verloren liefdes declameerden. Zoiets. Vandaag
de dag hebben mensen alleen maar last van de uitbundige groeier. Het is geen
Intra Tuin plant die fatsoenlijk op zijn/haar plek blijft staan.
Bij mijn laatste bezoek aan de Ecokathedraal bij Mildam heb
ik verschillende klimopsoorten waargenomen. Klein en groot. Ze vielen een
beetje weg tussen de andere aanwas. Overigens werd er op de Ecokathedraal hard
gewerkt. Eigenlijk had ik verwacht dat men het terrein na het overlijden van de
bouwer/kunstenaar Louis le Roy (15 juli 2012) zoveel mogelijk in de oude staat
zou laten. Dit bleek niet het geval. Er worden pleinen gerestaureerd en
aangelegd en er nieuwe bouwsels gemaakt. Plannen genoeg. Maar ik heb er een
beetje dubbel gevoel bij. De pleintjes waren wat mij betreft wat te netjes
bestraat. Het geheel leek wat minder op het decor van een dramatische opera van
Wagner. Dat vond ik jammer. De mens steekt kennelijk zo in elkaar dat men
voortdurend bezig moet met opruimen, schoonmaken, poetsen, betegelen,
bestraten, wieden, schoffelen, harken en wat al niet meer. Wat mij betreft
mogen ze de Ecokathedraal gewoon laten zoals hij is. Misschien wat meer klimop.
De URL van de Ecokathedraal is: http://www.ecokathedraal.nl
en de URL van Stichting Tijd: http://www.stichtingtijd.nl
gebruikte muziek: Anouar Brahem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten