De ene reiziger is de andere niet.

Leeuwarden heeft haar charme voor een niet onaanzienlijk deel te danken aan de grachten met woonboten en andere vaartuigen. Ze vertellen iets over de geschiedenis van de stad en de waterrijke provincie. De schepen zorgen voor een wisselend decor. De gemeente Leeuwarden heeft ongeveer 185 plekken aangewezen waar woonboten voor langere tijd mogen worden aangemeerd en daar is al sinds jaar en dag een wachtlijst voor. Je komt er dus niet zo maar tussen. Dit ondervond een oude kennis van me. Hij had zijn huis verkocht en hield wat geld over, waar hij een boot van kocht. De boot hield het midden tussen een Pipowagen en een boerenpraam. Een eigen boot met motor was een oude droom van hem. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. De vrijheid tegemoet. Het probleem was dat hij er geen ligplaats bij had gekocht. Hij kwam ook niet in aanmerking voor de wachtlijst omdat de boot niet voldeed aan bepaalde eisen. De opbouw was te hoog of iets dergelijks.

Aanvankelijk lag de boot aangemeerd aan de Kanaalweg. Tegenover Koopmansmeelfabriek. Dat was een beetje uit het centrum maar toch redelijk in de buurt. Dit duurde niet lang. Binnen een maand stuurde de gemeente een officiële brief dat hij op moest zouten. Deed hij dat niet dan zouden ze persoonlijk de drijvende rammelbak komen wegslepen. Op kosten van mijn kennis. Uiteraard.

Gelukkig deed de motor het. Hij zou dat stelletje bureaucraten in het gemeentehuis eens laten zien wat vrijheid is en gewoon een andere plek opzoeken. De volgende aanmeerplaats was de Junokade op de Hemrik. Dat was minder. Hoewel hij er min of meer gedoogd werd en de gemeente zich ook  koest hield, was het wat eenzaampjes. In de avonduren en in de weekends is er geen kip op de Hemrik. Ook waren er geen andere bewoonde boten in de buurt. Daar voelde hij zich niet prettig bij en is uiteindelijk richting Groningen vertrokken. 
De ene reiziger is de andere niet. 

 

In de Leeuwardergrachten liggen geen luxe schepen. Daar bedoel ik jachten en dergelijken mee. Over het algemeen is het een zooitje. Maar een historisch zooitje, heeft een oude schipper mij ooit eens uitgelegd tijdens een open dag van de Museumhaven. 

Aan de Emma- en Willemskade liggen de mooiste schepen. Historische botters, kotters en skûtsjes of wat het zijn mogen. Aan de Oostergrachtswal en de Harlingervaart wordt het minder en vooral roestiger. Historische roest. Dat wel.

Beroemd licht

Onlangs heb ik het mega-wandkleed van Claudy Jongstra in het nieuwe Fries Museum gezien. Prachtig wandkleed. Indrukwekkend. Volgens het artikeltje in de LC betreft het de weerbarstige Friese kleigrond, de indrukwekkende luchten en het beroemde licht. Het beroemde licht? Het duurde even voordat het kwartje viel. Hebben we beroemd licht? Dit was nieuw voor me. In Bartlehiem is een beroemd bruggetje. Maar een bruggetje is tastbaar. Licht niet. Misschien iets van, beroemd bruggetje in beroemd licht? 
Moet niet veel gekker worden daar in Bartlehiem. 
En hoe zit het bijvoorbeeld met de Groningers? Hebben die ook beroemd licht? Nee. Ze hebben hetzelfde Wad en dezelfde zon. Maar het beroemde licht houdt bij Buitenpost op om weer gewoontjes en onberoemd licht te worden. Misschien komt het omdat ze in Groningen meer industrie hebben, waardoor ze wat smoezelig licht hebben. Net als in de Randstad. Met smog en veel CO2 uitstoot wordt het licht er niet beter op. In Friesland is ook geen horizonvervuiling door fabrieken en andersoortige vervuilers. Misschien niet handig voor de werkgelegenheid maar als het beroemd licht oplevert heb je toch iets.

Van het licht in Leeuwarden ben ik niet kapot. Als ik bij de VVV zou werken en er komt een toerist vragen waar het beroemde licht is, dan zou ik hem naar de Waddendijk sturen. 
Om te tjekken of het licht daar nog steeds beroemd is ben ik voor de zekerheid maar naar de gemeente het Bildt gefietst. Stevig windje. Zouden we ook beroemde wind hebben? Het Wad is erg populair onder kunstenaars. Ik heb galeries vol met Wadlandschappen gezien. Misschien dat het daar iets mee te maken heeft. Ik denk dat het licht op het Wad beroemd is onder kunstenaars. Niet of in mindere mate onder toeristen. Alhoewel ik aan de Waddendijk geen kunstenaar tegengekomen ben. Wel schapen en een boer die me aankeek of ik zojuist uit een Marslander gestapt was. Het licht op het Noorderleeg was gewoon. Vanuit zee dreven wolken landwaarts en losten daar op. Daardoor was het boven het Wad aan de donkere kant en landinwaarts zonnig. Dit wisselende licht maakt het landschap iedere dag en soms ieder uur anders. Het is prachtig licht en beroemd.

gebruikte muziek: Ember