Vorig jaar rond deze tijd, vroor het. Het had ook al
gesneeuwd. Ik kan het me herinneren omdat ik toen het camerakruikje heb
uitgevonden. Bij opnamen onder het 0 punt stopt mijn camera ermee. Bij de
opname van mijn kerstbijdrage van 2010 was dit het geval. Het was toen rond de
–5. Niet alleen lastig maar je vraagt je ook af, of het apparaat nog wel te
reanimeren is? Thuis gekomen heb ik hem eerst 2 uurtjes op een warm plekje
gelegd. Na hem van de beademing gehaald te hebben, drukte ik voorzichtig op de
startknop en het welkoms pingeltje
weerklonk als vanouds. Omdat nu duidelijk was dat ik de camera warmer
moest vervoeren, kwam ik op het lumineuze idee van het camerakruikje. Op het
internet heb ik na getrokken of andere verlichte geesten me misschien voor waren
geweest. Misschien is er zelfs al een camerakruikje in de handel? Dit was niet
het geval. Dus in het vervolg een fles, kruikje, zakje of wat dan ook, met warm
water gevuld, mee nemen in mijn tas. Uiteraard is het zaak te zorgen dat alles
goed zit en waterdicht is. Later las ik op een of ander fotografenforum, dat
het euvel algemeen voorkomt. De accu van foto en videotoestellen stopt er bij
diepvries temperaturen mee. Het advies was; een reserve accu meenemen. Een
warme. Uiteraard.
Dit jaar is het aanmerkelijk zachter. Veel nattigheid, maar
geen sneeuw. Een kerstaflevering zonder sneeuw is net niks. Maar de
kerstverlichting in de Leeuwarder binnenstad is fraai. Erg knap hoe ze die
honderden led lampjes in de bomen hebben gekregen. En hoe ze het er weer uit
moeten peuteren. Moet er niet aan denken. Ik raak al in de stress bij het zien
van een snoertje van 2 meter. Daarom ben ik er ook maar mee gestopt. Bovendien
hebben mijn buren hun huizen dermate overvloedig voorzien van verlichte,
rendieren, kerstmannen en sterren dat ik zonder extra kosten kan mee genieten.
