De Ecokathedraal bij Mildam

De dorpeling aan wie ik de weg naar de Ecokathedraal vroeg, antwoordde dat het wel aardig was. Niet zonder minachting mijn kant opkijkend, vervolgde hij met “als je er van houdt”. Hij wist nog te vermelden dat hij vroeger les had gehad van Louis le Roy, de landschapsarchitect die de Ecokathedraal aan de IJnzenlaan heeft gemaakt. Le Roy woont kennelijk nog in de buurt van Heerenveen. Hij moet nu rond de 85 zijn.

Bij de kathedraal was niemand. Het terrein is 24 uur per dag toegankelijk. Bij de ingang staat een bord met de vermelding dat betreding geheel op eigen risico is. Overigens de enige vermelding die ik kon vinden. Geen aanduiding met waar het overgaat of wat het is? Geen bordjes parkeren, wc, terras of andere truttigheden waar toeristen op afkomen. Niets van dat. Zalig. Er was zelfs geen bankje te vinden. Wat de Ecokathedraal precies inhoud, is me nog steeds niet al en geheel duidelijk. Ook de kunstenaar zelf geeft geen sluitende omschrijving. Een project in ruimte en tijd. Mooi. Maar zegt niets. Een werkplaats waar langdurige processen tussen mens en natuur kunnen worden bestudeerd. Dat wil ik geloven. De natuur kan er naar hartenlust voort woekeren. Ik hou het erop dat het een bijzondere en vooral geheimzinnige plek is. En dat Louis le Roy er een uniek bouwsel heeft neer gezet.
Het beheer van de Ecokathedraal is in handen van Stichting Tijd. De webstite van de Ecokathedraal is www.ecokathedraal.nl

De gebruikte muziek is o.a. van Jon Hopkins

De Boat Giet Oan, zaterdag 23 juli, 2011

Net als vorig jaar wil het maar niet zomeren. Alle leuke evenementen dit jaar werden getroffen door regenachtig weer. Zo ook de Boat Giet Oan.

Wat ik ervan begrepen heb betrof het een elstedentocht voor historische schepen. In ieder geval lagen er 200 historische schepen gedurende een regenachtig weekend in Leeuwarden. Het bood de mogelijkheid om een historisch schip te bezoeken, waarbij de schipper dan iets zou vertellen over de historie van het schip. Neem ik aan. Zo iets.

De schepen lagen verspreid over de hele stad. Echter, mijn historische schepenroute eindigde al snel op het terras van de Koperen Tuin met een historisch pilsje, onder een reusachtige parasol waar de regen vrolijk op kletterde. 

 gebruikte muziek: the Cracow Klezmer Band met John Zorn

Need for speed painting, Leeuwarder Dagboek 122-2

Ondanks de ingevoerde zomerstop heb ik toch een aantal evenementen bezocht en een verslagje van gemaakt. Het meest recente betrof : Speed Race Painting. Het spektakel werd gehouden in de onlangs verbouwde parkeergarage onder het Zaailand.

De organisatie is me onbekend, echter daar de openingshandeling door Cultuur Wethouder Isabelle Diks verricht werd, doet het vermoedde rijzen, dat de gemeente er iets mee te maken heeft. De al dan niet tijdelijke kunsttoepassingen van de Isabelle bezorgen menig Leeuwarder nog steeds op zijn tijd een woelige nacht. Zo hadden we enige tijd terug het spiegeleieren kunstwerk op het Zaailand. Vrolijk kunstwerk, mooi vanuit een satelliet waarneembaar. Alleen zonder zonnebril over het Zaailand lopen was niet meer mogelijk. Of je nu bij de kapper zat, bij de supermarkt of gewoon op de hoek van straat; iedereen leek gebukt te gaan onder de vraag, ‘wat heeft dat wel niet gekost’? Speed Race Painting is stellig goedkoper. Een paar vellen papier en flessen plakkaatverf kunnen de kop niet kosten en je hebt er toch een heel spektakel voor. Bovendien al dat gezeur over wat het dan wel of niet zal kosten, word ik de laatste tijd niet goed van. Wat me ook niet al en geheel duidelijk is, betreft de vraag of het nu kunst is, of gewoon een leuke toeristen trekker. Maar we houden er wel een heel groot schilderij aan over. Ik ben benieuwd.

Gebruikte muziek: Link Wray & His Ray Men - Jack the Ripper en Dick Dale & his Del-Tones - pumpkin and honey bunny, misirlou

Leeuwarder Dagboek 122, Simmer yn de Zuidlanden

In juli heb ik het fierljeppen bezocht dat in het kader van “Simmer yn de Zuidlanden” door de Theatergroep Tryater georganiseerd was. De locatie Techum vond ik wat afgelegen maar had ook wel weer wat. Techum aan Zee betrof een stukje zand aan de Wirdumervaart. Met een flink brede sloot waar gefierljepd werd. Het betreft een folkloristische Friese sport die zijn oorsprong vindt in waterige polders waar de boeren alleen fierljeppend over de vele sloten konden springen om te zoeken naar kievitseieren en geheime Berenburg kruiden.

Net zoals bij het skûtsjesilen heeft men van de nood een deugt gemaakt en er een provinciale sport van gemaakt. Het ljeppen is niet ongevaarlijk. Het is zaak om tijdens de sprong zo hoog mogelijk in de stok te klimmen, teneinde zo ver mogelijk te ljeppen. Hierbij komt het niet zelden voor dat iemand uit de paal stort en een doodklap maakt. Naast het geljep werd er ook hard gelopen door de nieuwbakken Techumse huisvaders en vonden er uiteraard theatervoorstellingen plaats die ik erg duur vond en derhalve niet bezocht heb.

Gebruikte muziek: Bar Kokhba Sextet met John Zorn