vrijdag 2 maart 2012

De Moskoureed

Bij Swichum loopt een weg het land in, die de intrigerende naam,"de Moskoureed” heeft. Het is een naam die te denken geeft. Zouden er hier vroeger communistische boeren gewoond hebben? Aan het begin van de Moskoureed staat geen bord dat aangeeft waar de weg naar toe gaat. Het is een raadselachtige weg. Ik was er al eens een endje opgefietst maar ik had niet de indruk naar iets bijzonders te fietsen. Eenmaal thuis heb ik de weg afgefietst in Streetview. Je zoekt Swichum op in Googlemaps en zet dan het mannetje op de Moskoureed. Binnen de seconden verschijnt de weg op het scherm. Dan is het zaak om net zo lang te blijven klikken tot er niets meer te klikken valt.
Aan het einde is een gemaaltje en een kanaal. De Moskoureed loopt hier dood voor auto’s. Langs het kanaal is een fietspad zichtbaar, maar Streetview is niet voor fietsers. Dus nu kan ik met satelliet beelden verder. Misschien iets voor de Fietsersbond om een soort fietspaden Streetview te maken. Fietsview of iets dergelijks. Het fietspad kronkelt een heel end door het land onder Wirdum en komt uit op de Griene Dyk, alwaar de weg eindigt op de A32, de snelweg naar Heerenveen. Al met al, misschien toch een mooie route om eens te fietsen.

Omdat ik ooit eens gelezen had dat het kerkje van Swichum verhuurd zou zijn aan een kunstenaar ben ik er ooit eens langs gefietst, maar de kunstenaar was er toen niet. Door de ramen kon ik geen dingen waarnemen die duiden op creatieve inspanningen als schilderen of beeldhouwen. Maar onlangs verscheen er onverhoopt een persbericht dat er in het kerkje een optreden zou plaats vinden. Op zondag nog wel. Op zondag naar Swichum fietsen is op zich niet iets om blij van te worden. De laatste keer dat ik in het gebied gefilmd heb, werd ik gebeten door een hond. Dat blijft je bij. Streetview laat niet zien waar zich bijtende waakhonden ophouden of dat de kroeg in Wirdum al dan niet open is. Er kleven dus een aantal onzekere factoren aan de tocht. 

Het optreden van het Orkest voor zieken en zeevarende bleek echter een uitstekende zondagmiddag besteding en bood eindelijk de gelegenheid het kerkje van binnen te bekijken. Het publiek was wat stijfjes maar het orkest was humoristisch, zodat je toch een beetje vrolijk werd, op een verloren zondagmiddag in Swichum. Het zonnetje scheen en ik ben in de pauze naar buiten gegaan om verder te gaan met het ontrafelen van de geheimen van de Moskoureed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten