Het Leeuwarder Dagboek: Cultuur, kan dat ook in de frituur?

De afgelopen tijd heb ik de kreet “Leeuwarden Culturele Hoofdstad van Europa 2018” zo vaak gehoord, dat ik maar eens opgezocht heb wat ons boven het hoofd hangt. In de Brabandse folder (half Nederland is kandidaat) over de culturele hoofdsteden staat het volgende.

In 2018 levert, Nederland en Malta de Culturele Hoofdstad van Europa. De stad die de titel krijgt, verzorgt een jaar lang een cultureel programma voor bezoekers uit heel Europa. Doel van Europese Culturele Hoofdsteden is de rijkdom en verscheidenheid van de Europese culturen uit te dragen en er voor te zorgen dat Europeanen elkaar beter leren kennen.

Mooi toch. Alleen Leeuwarden heeft de afgelopen jaren niets anders gedaan dan bezuinigen op cultuur. Juist in het jaar dat de Friese hoofdstad besluit mee te doen aan een dergelijke gewichtig evenement moet het Centrum der Kunsten, Parnas sluiten wegens bezuinigingen. Dat staat een beetje haaks op de goede voornemens. Ik meen me te herinneren dat Parnas is ontstaan als een soort compensatie voor het verdwijnen van de kunstacademie en het conservatorium uit de stad. Het z.g. Herenakkoord tussen de commissaris van Friesland (Hans Wiegel) en Groningen (Henk Vonhoff) uit 1989, waarin de kunstvakopleidingen zouden verhuizen naar Groningen en wij hier de het agrarisch opleidingsinstituut Van Hall zouden krijgen. Het pedagogisch muziekonderwijs en Cultureel Centrum de Blauwe Stoep zouden dan samen riant ondergebracht worden in het Centrum der Kunsten, Parnas aan het Gouveneursplein.

Na zo een kleine 20 jaar zou Parnas te veel geluidsoverlast geven in de binnenstad. De boel is tot de nok dicht getimmerd met isolatiemateriaal, maar het mocht niet baten. Parnas gaat na de zomervakantie niet meer open en dan krijgen we Wijkgerichte Kunsteducatie. Nu heb ik hier niet zoveel moeite mee. Parnas kreeg ander half miljoen aan subsidie per jaar waar een directeur van onderhouden werd, een hoofd boekhouding een hoofd huishoudelijke dienst een hoofd communicatie en nog wat los personeel. Maar wie er overdag een kijkje nam trof hooguit een schoonmaker aan die het zaakje aan het oppoetsen was, iets bruisend cultureels was ver te zoeken. Maar het was er wel netjes. Wie 300 tot 400 euri neer kan tellen kan ’s avonds schilderles of iets dergelijks volgen. Parnas is elitair. Alleen dat er voor bijstandsgerechtigde speciale, goedkopere en aparte lessen zijn, zegt mij al genoeg. Cultuureducatie zou voor alle Leeuwarders toegankelijk en betaalbaar moeten zijn. Ik heb er geen zicht op hoe de wijkgerichte aanpak van de gemeente er uit gaat zien. Kan me er niet zoveel bij voorstellen. Zou er in het wijkgebouw tijdens de bingo een pot met kwasten en een paar potten verf op tafel gezet worden? Of een brok boetseerklei? Het doet me denken aan een graffiti tekst die jaren in de Bagijnenstraat op Theater Romein heeft gestaan. Cultuur, kan dat ook in de frituur? .