De koningin van de Potmarge

De Potmarge is enige jaren geleden in het kader van het project de Blauwe Diamand, uitgebaggerd. Een fabriekje in aromatische stoffen dat er ooit stond werd gesloopt. Het fabriekje loosde dagelijks vrolijk gekleurde giftige stoffen in het riviertje. Het heeft plaats gemaakt voor woningen, die prachtig liggen aan de oude waterloop die ooit de afvoer van de stad was. Een persleiding onder de rivier brengt nu zonder schade aan het milieu, het rioolwater naar een zuiveringsinstallatie aan de rand van de stad. Bijna dagelijks fiets ik langs de Potmarge. Rond deze tijd van het jaar is het er schitterend. In de tuinen van een scholengemeenschap staat een bijenstal. Dit jaar werd er voor het eerst een Open Dag gehouden. 

Zoals veel diersoorten wordt de bij in haar voortbestaan bedreigt. Er is sprake van een wereldwijde bijensterfte. Het ene moment lees je dat het door het mobiletelefoonverkeer komt en de volgende dag zou het weer door het landbouwgif komen. Het probleem kent duidelijk meerdere oorzaken. Handig is het niet want bijna alle planten op aarde zijn afhankelijk van de bestuiving door het beestje voor hun voortplanting. De sterfte onder bijen vormt een bedreiging voor de voedselketen. Maar in de bijenstal aan de Potmarge zijn er nog volop bijen gelukkig. De komende zomer worden nog open dagen gehouden op de laatste zaterdag van de maand en is te vinden op het terrein van het AOC in de Jansoniusstraat vlak bij de Potmarge.

De 2de Leeuwarder Molendag

De Amerikaanse windmolen (windmotor) is met een come back bezig. Veel van de molens verkeren in een deplorabele staat en worden gerestaureerd. Om het Heitelân droog te houden is het niet echt nodig. Daar voorzien de gemalen van het Wetterskip in. Een aantal molens waren al Rijksmonument en dienen dan onderhouden te worden. Maar van veel oude molentjes resteert slecht een hoop roest.

Een bedrijf in Wirdum dat de verpieterde molens opknapt, had in het kader van de 2^de Leeuwarder Molendag zijn deuren open gezet.  Het is overigens ook mijn tweede verslag van de Lokale Molendag.
De Eerste Leeuwarder Molendag

De gebruikte muziek is van Philip Glass

Het Elfstedenbruggetje van Bartlehiem

Wie vanuit Birdaard via de west kant van de Dokkumer Ee richting Leeuwarden fietst, komt ter hoogte van Bartlehiem een richtingbord met daarop “Elfstedenbrug” tegen. Dit doet vermoeden dat het bekende bruggetje vlak bij is. De fietser heeft hier de keus om zijn fiets op zijn nek te nemen en zwemmend de overzijde van de Ee te bereiken of een tocht van pakweg 20 km te maken om via Leeuwarden het Elfstedenmonument te bewonderen. Terug fietsen naar Birdaard en daar de enige brug over de Ee oeversteken zou korter zijn. Het brugje ligt over het riviertje de Murk vlakbij Gytjerk en niet bij Bartlehiem, wat het bord doet vermoeden. Met de door het bord gevoede foute informatie, ging ik ook dit jaar opstap om eindelijk het beroemde monument te filmen. Net als voor gaande jaren was er geen Elfstedenbrug bij Bartlehiem. Omdat het menselijk ras bij Barlehiem uitgestorven is, was ik niet in staat om de weg te vragen. Is er in andere dorpen altijd een SRVwagen, bij Barlehiem is dit niet het geval. Er staan huizen, maar die ademen net als de rest van de gemeenschap een totale verlatenheid uit. Bij gebrek aan brugje ben ik door gefietst naar Birdaard. Birdaard is een prachtige dorp met een fraaie oude houtmolen. Het is een van de oude Friese Ot en Sien dorpen waar de tijd lijkt stil te staan. Waar geen of slechts hele kleine nieuwbouwwijken zijn. Een kroeg en een winkel die dicht zijn, uiteraard. En een lief houten kerkje. Compensatie genoeg voor het bruggetje dat niet in Bartlehiem ligt.

Overigens kwam ik later bij naspeuringen op het internet er achter dat Bartlehiem wel degelijk een beroemd bruggetje heeft. Het houten bruggetje verwierf  faam door de tv beelden van de laatste Elfstedentocht. Kennelijk komen er nog ieder jaar toeristen op af om het typisch Fries brugje te bewonderen. Maar het is dus niet het monument met de tegeltjes. Maar toch een beroemd brugje. Zo is dat.

De gebruikte muziek is van Johann Pachelbel, de Canon in d major. Dan heb ik nog een kort stukje gebruikt en wel van  Joaquin Rodrigo, de Andante Nostalgico. Het is dezelfde meneer die het schitterende Concierto de Aranjuez heeft gemaakt en dat hoor je wel. Ik gebruik weinig klassieke muziek. Het is vreemd monteren met muziek uit een tijd dat er nog geen video was. Gevoelsmatig klopt er dan iets niet helemaal. 

De Friese Modelbaan Club

Marklin was het beste merk treinen voor een modelspoorbaan. Dan had je nog treintjes van het merk Fleischmann. Bij ons in de buurt waren er verschillende mensen die op zolder een modelspoorbaan hadden. Soms over de hele zolderverdieping. Met uit of inklapbare emplacementen. Zelf had ik een treintje van het merk Trix. Trix was wat goedkoper. Het betrof een starterspakket met voldoende rails om een ronde baan te maken en slecht 4 of 6 stukken rechte rails. Zodat de mogelijkheden beperkt waren. Het lag in de bedoeling op er in een later stadia meer rails, wagons en spoorovergangen bij te kopen. Zover is het nooit gekomen. Ik had een wat destructief karakter en schuwde het experiment niet. Mijn interesse ging ook uit naar de binnenkant van het locomotiefje zodat de het geheel al spoedig was ontleed of anderzijds grondig was teruggebracht tot elementaire onderdelen. Het rondjes rijden vond ik niks. Er moesten vooral veel botsingen en ongevallen plaat vinden. Mijn interesse ging meer uit naar de scheikundedoos. Groenige borrelend papjes en merkwaardige sulfaat groeisels vond ik interessanter. Met name het explosiegevaar boeide me, uiteraard. De Trix kreeg dan ook te maken met terroristische aanslagen en ander ongerief waartegen het treintje niet bestand was.

De Friese Modelbaan Club  is de grootste modelspoorclub van Noord-Nederland. In het clubgebouw is een ruimte van 36 x 11 meter helemaal volgebouwd met trein emplacementen. Uiteraard was alles in druk bedrijf. Trots van de club was duidelijk de oude watertoren die ooit bij de Schrans gestaan heeft. Hij was ook prachtig gemaakt. Inderdaad merkte een clublid op dat het eeuwig zonde is dat het bouwsel gesloopt is. Het hekenbare gedeelte, dus het oud Leeuwarden vond ik het leukste. Leuker dan de bergdorpen waar de trein zich door tunnels van beboste bergen baant. Maar ook prachtig. Leuke hobby. Volgend jaar maar is kijken hoe het met oud Leeuwarden staat.

De muziek is een beetje een allegaartje ik heb iets van Doc Watson & David Grisman gebruikt en een oud nummer van John Mayall. En een klein stukje is afkomstig van Nina Simone