De ene dag lees je in de krant dat de kandidaatstelling
voor Culturele Hoofdstad van Europa 2018 wordt afgeblazen door de gemeente- raad,
omdat het allemaal te duur zou worden. De andere dag lees je weer dat het dan
misschien toch wel weer door kan gaan. Vier tot vijf miljoen Euro is een hoop
geld. Dat de stad en misschien de hele provincie een beetje opgepoetst moet
worden lijkt me duidelijk. Maar waarom dat zo duur moet zijn is me niet al en
geheel duidelijk. Maar ik zal wel wat gemist hebben. Aan Reinier Knol zal het
in ieder geval niet liggen. Ik denk dat het voor veel beeldend kunstenaars in
de provincie een opsteker kan zijn. Los van of we dan kandidaat, kandidaat of
kandidaat zijn of worden, lijkt het me een goede zaak een beetje cultuur uit te
dragen in stad en ommelanden. Of wat dat ook moge zijn. Jammer dat net door de
bezuinigingen, kunsteducatie de nek is omgedraaid en het muziekonderwijs is
gereduceerd tot boerenblaaskapel niveau. Maar toch. De kandidaat stelling zou
dus een hoop mogelijkheden bieden. Echt zien doe ik het nog niet. Maar dat komt
misschien nog.
Wat mij bij het atelier bezoek van Reinier Knol het meest
opviel was zijn PR. Van de meeste kunstenaars die in mijn dagboeken voor komen,
hoor of zie je verder vrij weinig tot niets meer. Reinier daar in tegen kom ik
regelmatig tegen in de Mercurius redactiemail. Hij houdt ons middels een
nieuwsbrief op de hoogte van zijn activiteiten. PR is iets waar bijzonder
weinig kunstenaars kaas van gegeten hebben. De Leeuwarder kandidaatstelling
biedt misschien voor een hoop luitjes de mogelijkheid tot presentatie of om
iets uitvoerends te doen. Zou mooi zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten