Het blijft eigenaardig als je de Blokhuispoort binnen loopt. Door de getraliede ramen ziet het er nog steeds onvriendelijk uit. Het geheel blijft de beklemmende sfeer van een strafgevangenis houden. Ondanks dat de poort nu dagelijks open staat en de portier in geen velden en wegen meer te bekennen is.
De Blokhuispoort is nu een cultureel bedrijvencentrum. Een culturele brûsplak. Op de tweede binnenplaats bouwt stadskunstenaar Marten Winters met behulp van vrijwilligers een schip van maar liefst 20 meter. Het project heeft als naam, “het schip en de lading”. Het is meer dan alleen boot. Zoals het meestal het geval is met kunst zit er een gedachte achter. Wat precies heeft Marten me uit proberen te leggen. Maar de diepere bedoeling is me ontgaan. Dat hoeft wat mij betreft ook niet. Het schip is mooi, zoals hij daar op de binnenplaats van het oude gevang staat.
Als het hele bouwsel af is wordt hij met papier-maché bekleedt, Wat me nog een hele onderneming lijkt. Daarna wordt er een watervaste coating aangebracht. Als dat gebeurd is kan hij versiert en te water gelaten worden.
Ik wip af en toe het oude gevang maar eens in en blijf de onderneming volgen.
De Blokhuispoort is nu een cultureel bedrijvencentrum. Een culturele brûsplak. Op de tweede binnenplaats bouwt stadskunstenaar Marten Winters met behulp van vrijwilligers een schip van maar liefst 20 meter. Het project heeft als naam, “het schip en de lading”. Het is meer dan alleen boot. Zoals het meestal het geval is met kunst zit er een gedachte achter. Wat precies heeft Marten me uit proberen te leggen. Maar de diepere bedoeling is me ontgaan. Dat hoeft wat mij betreft ook niet. Het schip is mooi, zoals hij daar op de binnenplaats van het oude gevang staat.
Ik wip af en toe het oude gevang maar eens in en blijf de onderneming volgen.
De gebruikte muziek is van Vangelis en komt van de CD the City.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten