donderdag 4 februari 2010

De Oude Stadsbegraafplaats

Het is niet de eerste keer dat ik met een camera over de Oude Stadsbegraafplaats loop. De plek komt regelmatig terug in mijn dagboekafleveringen. Deze winter doet zich de gelegenheid voor om de dodenakker in de sneeuw te filmen.

De afgelopen jaren komen er steeds vaker plannen naar voren om de begraafplaats te restaureren, maar de armlastige gemeente heeft er geen geld voor. Wel is het groenonderhoud in handen van Caparis gegeven. Dat is jammer. Ik ken de begraafplaats voor dat het struweel met de Black and Decker te lijf werd gegaan. Een vergeten stukje stad. Met een diversiteit aan wilde planten en paddenstoelen. Nu lijkt het gras gemillimeterd en er is niet veel meer dan alleen gras. De kans om een bijzondere plant tegen te komen is nu nihil.


De vogelnesten tekenen zich af in de kale bomen. Ze lijken te wachten op de terugkomst van de reigers. Vogels hebben minder last van de menselijke ijver. De begraafplaats is een geliefd broedgebied voor tal van vogelsoorten.

De gebruikte muziek is van Enrico Caruso De gedigitaliseerde 78 toeren plaat Una furtiva lagrima (Een verholen traan). Het oorspronkelijke 78 toeren gekraak is gelukkig niet helemaal weg gedigitaliseerd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten