Leeuwarden heeft haar charme voor een niet
onaanzienlijk deel te danken aan de grachten met woonboten en andere vaartuigen.
Ze vertellen iets over de geschiedenis van de stad en de waterrijke provincie.
De schepen zorgen voor een wisselend decor. De gemeente Leeuwarden heeft
ongeveer 185 plekken aangewezen waar woonboten voor langere tijd mogen worden
aangemeerd en daar is al sinds jaar en dag een wachtlijst voor. Je komt er dus
niet zo maar tussen. Dit ondervond een oude kennis van me. Hij had zijn huis
verkocht en hield wat geld over, waar hij een boot van kocht. De boot hield het
midden tussen een Pipowagen en een boerenpraam. Een eigen boot met motor
was een oude droom van hem. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. De vrijheid
tegemoet. Het probleem was dat hij er geen ligplaats bij had gekocht. Hij kwam
ook niet in aanmerking voor de wachtlijst omdat de boot niet voldeed aan
bepaalde eisen. De opbouw was te hoog of iets dergelijks.
Aanvankelijk lag de boot aangemeerd aan de Kanaalweg.
Tegenover Koopmansmeelfabriek. Dat was een beetje uit het centrum maar toch
redelijk in de buurt. Dit duurde niet lang. Binnen een maand stuurde de
gemeente een officiële brief dat hij op moest zouten. Deed hij dat niet dan
zouden ze persoonlijk de drijvende rammelbak komen wegslepen. Op kosten van
mijn kennis. Uiteraard.
Gelukkig deed de motor het. Hij zou dat stelletje
bureaucraten in het gemeentehuis eens laten zien wat vrijheid is en gewoon een
andere plek opzoeken. De volgende aanmeerplaats was de Junokade op de Hemrik.
Dat was minder. Hoewel hij er min of meer gedoogd werd en de gemeente zich
ook koest hield, was het wat
eenzaampjes. In de avonduren en in de weekends is er geen kip op de Hemrik. Ook
waren er geen andere bewoonde boten in de buurt. Daar voelde hij zich niet
prettig bij en is uiteindelijk richting Groningen vertrokken.
De ene reiziger is de andere niet.
De ene reiziger is de andere niet.
In de Leeuwardergrachten liggen geen luxe schepen. Daar
bedoel ik jachten en dergelijken mee. Over het algemeen is het een zooitje.
Maar een historisch zooitje, heeft een oude schipper mij ooit eens uitgelegd
tijdens een open dag van de Museumhaven.
Aan de Emma- en Willemskade liggen de
mooiste schepen. Historische botters, kotters en skûtsjes of wat het zijn
mogen. Aan de Oostergrachtswal en de Harlingervaart wordt het minder en vooral
roestiger. Historische roest. Dat wel.