De beeldententoonstelling Narcissus

Er was weer een fraaie beeldententoonstelling in het Bos van Epey. Het is geen groot bos maar voor een beeldententoonstelling toch een hele lap. Alweer jaren geleden heb ik een verslagje gemaakt van de tentoonstelling Passages op de zelfde locatie. Passages vond ik leuker. Wat speelser. Dit vond ik eigenlijk gewoon de beelden die je op de gemiddelde rotonde ziet staan. Ik hou meer van bewegende kunsttoepassingen. Waar iets gebeurd en de kunstenaar ook bij aanwezig is. Ik kan me bij Passages een grote ballon herinneren met een camera er onder en er was iets met borrels en bubbels in een van de vijvers. Maar het neemt niet weg dat Narcissus een mooie tentoonstelling is. Het blijft een geweldig bos voor dit soort exposities.

Dans van Marco Goldenbeld

De Leeuwarder Piraten

Wie tussen 12.00 en 14.00 uur in Leeuwarden langs een bouwput fietst, heeft een goede kans een piratenhit uit de bouwlocatie te horen komen. Bij de lokale omroep is het piratentijd. Menig bouwvaker eet zijn middag boterham met de muziek van Radio Viking of Paradise. De Leeuwarder Piraten hebben sinds 2000 voor de legale studio van Mercurius gekozen boven het riskante illegale zenden. De boetes werden te hoog was de algemene klacht. Het Agentschap Telecom waakt over het gebruik van de ether. Ze verstrekt licenties voor het gebruik van de ether en spoort overtreders op.

Net als veel piraten houden ook de Leeuwarder Piraten de traditionele einde jaar marathon. Voor het goede doel. Bij Mercurius was dat altijd een gezellige periode. Rond de kerst startte de redactie van Mercurius de marathon op en op 1 januari namen de piraten het over. Ik heb me laten vertellen dat de traditie voortkomt uit het gegeven dat de opsporingsambtenaren dan kerstvakantie hebben en thuis onder de kerstboom zitten. Dat zou best eens kunnen. Maar om er 2500 euri boete voor riskeren en in beslag name van je zender. Trouwens als jongetje onderhield ik een kabelnetwerk van aan elkaar geknoopte stukjes elektradraad. Hiermee voorzag ik buurkinderen van muziek van mijn Philips bandrecorder. Misschien iets voor verstokte piraten. Je hebt niet zo een groot bereik maar je buren kun je er wellicht mee verblijden. Veel piraten stappen dan ook over op het internet. Maar of je dan nog piraat bent?

Pieter (Paradise) in de Mercuriusstudio in de Bagijnestraat tijdens de marathon van 2007

Goutum heeft het!

Toen ik in mijn video-archief naar beelden van Goutum zocht, trof ik alleen winterse beelden aan. Het ijsbaantje in de sneeuw met op de achtergrond de Agneskerk, levert al snel fraaie winterse beelden op. Maar voor een atelierroute in oktober heb je er niet zoveel aan. Ik moest dus nieuwe opnamen maken van de kerk met de oude kastanjebomen en het monument van de Wiardastate die daar ooit gestaan heeft. Het mooiste en oudste stukje van Goutum. Verder bestaat het dorp uit nieuwbouw wat ik minder vind.

De deelnemers aan de route waren voorzien van een rode vlag voor de deur. Dat scheelde een hoop gezoek. Overal waar je een vlag zag, kon je naar binnen. Aan het hoge aantal deelnemers aan de route blijkt dat de kunstnijverheid en huisvlijt zich in Goutum tot ongekende hoogte heeft ontwikkeld. In bijna iedere straat was wel één of meerdere vlaggen zichtbaar. Nu heb ik een bepaald stereotype beeld van een kunstenaar op het platteland. Oud vervallen boerderijtje, baard, sculpturen van lege wijn flessen. Maar vervallen boerderijtjes zijn er niet in Goutum  Op een enkele na, bewonen alle deelnemers een nieuwbouw woning. Het bezoek was in veel gevallen welkom in de huiskamer waar de familieleden van de kunstenaar enigszins ongemakkelijk kijkend met een blik van dat hebben wij weer, op de bank zaten. Eigenlijk zou je evenement vaker dan één keer per jaar moeten organiseren en uitbreiden met bijvoorbeeld bijzondere verzamelingen of hobby’s. Mensen die mooie dingen maken willen dat best graag laten zien aan het volk. En voor het volk is het een boeiende en leerzame zondagmiddag besteding. Zoiets. 

 gebruikte muziek: Bill Frissel

De nalatenschap van Louis le Roy

Achter in mijn tuin groeit een klimop tegen het schuurtje. Ik moest hem weghalen omdat de woekeraar het hele schuurtje dreigde op te eten. Bij de snoeiactiviteiten viel me de wonderlijke manier van groeien op. De klimop produceert humus. De plant weet op een of andere manier een laag aardachtige humus op de tegels van mijn tuin te leggen waar wortels in groeien. Op deze manier kan de gehele plant zich verplaatsen en wortelen richting de schutting en verder langs het schuurtje. De tegels achterin de tuin verdwenen langzaam onder de aarde. Ook mijn buurvrouw had het verschijnsel gesignaleerd. Bij haar was de klimop in het schuurtje gedrongen en was daar aan de slag gegaan met de humusproductie met als gevolg een hoop prut in haar schuurtje. Een mislukte maar duidelijke poging van de natuur om terrein terug te winnen op de mens.

Tijdens het snoeien trof ik twee vogelnesten aan, een oud fietswiel, een roestige zaag, wat los gereedschap en een verlopen tuinkabouter. Het was altijd druk in de klimop. Heel wat merels zijn er uit het ei gekropen. Egels kwamen er regelmatig kijken of er een slak te verorberen viel. Dan hoorde je weer smak en zuiggeluiden uit het groen komen. Het was net de buurtsnackbar. Nu de klimop weg is, mis ik hem eigenlijk wel. Het is een soort oerplant. Onuitroeibaar. Eigenlijk past hij niet in deze tijd. Het is meer een plant uit de 18^de of 19^de eeuw toen er nog romantische dichters waren, die bij een ruïne begroeit met klimop, ’s nachts in het maanlicht hun gedichten over verloren liefdes declameerden. Zoiets. Vandaag de dag hebben mensen alleen maar last van de uitbundige groeier. Het is geen Intra Tuin plant die fatsoenlijk op zijn/haar plek blijft staan.

Bij mijn laatste bezoek aan de Ecokathedraal bij Mildam heb ik verschillende klimopsoorten waargenomen. Klein en groot. Ze vielen een beetje weg tussen de andere aanwas. Overigens werd er op de Ecokathedraal hard gewerkt. Eigenlijk had ik verwacht dat men het terrein na het overlijden van de bouwer/kunstenaar Louis le Roy (15 juli 2012) zoveel mogelijk in de oude staat zou laten. Dit bleek niet het geval. Er worden pleinen gerestaureerd en aangelegd en er nieuwe bouwsels gemaakt. Plannen genoeg. Maar ik heb er een beetje dubbel gevoel bij. De pleintjes waren wat mij betreft wat te netjes bestraat. Het geheel leek wat minder op het decor van een dramatische opera van Wagner. Dat vond ik jammer. De mens steekt kennelijk zo in elkaar dat men voortdurend bezig moet met opruimen, schoonmaken, poetsen, betegelen, bestraten, wieden, schoffelen, harken en wat al niet meer. Wat mij betreft mogen ze de Ecokathedraal gewoon laten zoals hij is. Misschien wat meer klimop.

 

De URL van de Ecokathedraal is: http://www.ecokathedraal.nl en de URL van Stichting Tijd: http://www.stichtingtijd.nl

 gebruikte muziek: Anouar Brahem