Toen ik in mijn video-archief naar beelden van Goutum zocht, trof ik alleen winterse beelden aan. Het ijsbaantje in de sneeuw met op de achtergrond de Agneskerk, levert al snel fraaie winterse beelden op. Maar voor een atelierroute in oktober heb je er niet zoveel aan. Ik moest dus nieuwe opnamen maken van de kerk met de oude kastanjebomen en het monument van de Wiardastate die daar ooit gestaan heeft. Het mooiste en oudste stukje van Goutum. Verder bestaat het dorp uit nieuwbouw wat ik minder vind.
De deelnemers aan de route waren voorzien van een rode vlag
voor de deur. Dat scheelde een hoop gezoek. Overal waar je een vlag zag, kon je
naar binnen. Aan het hoge aantal deelnemers aan de route blijkt dat de
kunstnijverheid en huisvlijt zich in Goutum tot ongekende hoogte heeft
ontwikkeld. In bijna iedere straat was wel één of meerdere vlaggen zichtbaar.
Nu heb ik een bepaald stereotype beeld van een kunstenaar op het platteland.
Oud vervallen boerderijtje, baard, sculpturen van lege wijn flessen. Maar vervallen
boerderijtjes zijn er niet in Goutum Op
een enkele na, bewonen alle deelnemers een nieuwbouw woning. Het bezoek was
in veel gevallen welkom in de huiskamer waar de familieleden van de kunstenaar
enigszins ongemakkelijk kijkend met een blik van dat hebben wij weer, op de bank zaten. Eigenlijk zou je evenement
vaker dan één keer per jaar moeten organiseren en uitbreiden met bijvoorbeeld
bijzondere verzamelingen of hobby’s. Mensen die mooie dingen maken willen dat
best graag laten zien aan het volk. En voor het volk is het een boeiende en
leerzame zondagmiddag besteding. Zoiets.
gebruikte muziek: Bill Frissel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten