Dichter bij de Dood

De restauratie van de Oude Stads Begraafplaats lijkt voltooid te zijn. Het ziet er weer netjes uit. Althans de vakken bij de ingang. Ook het mortuarium of lijkenhuisje is weer in oude staat.. In de vakken verderop heeft men zich beperkt tot het bij elkaar vegen en rapen van de stukjes paal en scherven van zerken en het te lijf gaan van de unieke flora met lawaaierige Black and Deckers. Alle scherven zijn netjes bij het betreffende graf gelegd. Handig. Voor het geval er verder gerestaureerd gaat worden. Ter ere van de restauratie organiseerde het Historisch Centrum een dichtersbijeenkomst onder de naam, ‘Dichter bij de Dood”.

Nu koester ik enig wantrouwen tegen gedichtenavonden of voordrachtsbijeenkomsten. Dat heb ik trouwens bij bijeenkomsten van gelijkgestemden in het algemeen. Meestal ga ik er dus nooit naar toe. Poëzie is prachtig maar ik vind een gedicht per dag eigenlijk wel genoeg en dan bijvoorkeur een niet te lang gedicht. Als er een staccato van gedichten op me afkomt snap ik meestal niets meer van. Eenmaal thuis toen ik alles in mijn computer geladen had, kon ik eigenlijk pas naar de gedichten luisteren. Ik heb een selectie gemaakt  en ongeveer ander half uur voordracht tot 2 programmaatjes van ongeveer een kwartier gemaakt. Gelukkig is de Oude Begraafplaats ondanks de restauratie nog steeds fotogeniek. Alleen dat hardnekkig groenonderhoud is gruwelijk.

Voor en na de restauratie

Voor en na de restauratie