Een zondagochtend in Hegebeintum

Als je op zondagochtend in Ferwerd uit de bus stapt is het dorp uitgestorven. Alleen uit de kerk klinkt koorgezang. Voor de kerk staat een hele berg fietsen. Gedurende de 2 km wandelen richting Hegebeintum was het enige tekenen van menselijke aanwezigheid een enkele auto aan de horizon. 


De terp is met 8.80 meter boven ANP de hoogste terp van Friesland en Nederland. Afgelopen zomer had ik het plan om te fietsen naar Hegebeintum, maar het is er niet van gekomen. Dus nu maar de bus. Zoals de meeste Friese terpen is die van Hegebeintum gedeeltelijk afgegraven. Veel zijn ook verdwenen. Alleen de terpen waar een kerkje op stond zijn er nog. Het 12^de eeuwse Romaans kerkje van Hegebeintum is beeldschoon. Het is klein en heeft maar één deur. Ik probeer me altijd voor te stellen hoe het vroeger was als de oude Middelzee buiten haar oevers trad. De Noord Oostenwind het water hoog opzweepte en de boerenbevolking bescherming zocht ik de kerk. Hoe de gebeden nauwelijks boven het geloei van de storm uitkwamen. Op de terugtocht kon ik de zeedijk zien. De Friese dijken zijn pas rond 1980 op Delta hoogte gebracht. Ferwerd lag er nog net zo verlaten bij als op de heenweg. Op het kruispunt op een bankje hingen een paar jongeren die zich zichtbaar aan het vervelen waren. Ze keken naar me alsof ik van Mars kwam. In de kerk galmde het koor nog steeds. Inmiddels zal het de middagdienst wel zijn. Godvruchtige luitjes die Ferwerders.

De gebruikte muziek is Nana van Manuel de Falla. Oorspronkelijk een vocaal stuk. Het wordt gespeeld door de violist Joshua Bell.