Het programma 'Uit de Kunst' gaat over
beeldende kunst, toegepaste kunst en amateurkunst. Leeuwarden heeft
enkele oude schoolgebouwen beschikbaar gesteld voor atelierruimte.
Tientallen kunstenaars en ambachtslieden hebben er een provisionele
werkruimte. Ook de oude strafgevangenis de Bokhuispoort wordt
aangemerkt als culturele broedplaats. Het zijn ook de plaatsen waar
les gegeven wordt in de verschillende disciplines van de beeldende
kunst.
Waar bedrijfjes in allerlei vormen zich
kunnen ontwikkelen. Van glas in lood tot edelsmeden of keramiek. Maar
natuurlijk gaat in 'Uit de Kunst' ook over de vele kunstenaars die in
de provincie werken. De gemeente het Bildt is vanouds een geliefd
oord voor creatievelingen uit alle windstreken. Door het prachtige
licht maar ook door de ruimte die mogelijkheden biedt voor
monumentale beeldhouwwerken. En die worden er dan ook volop gemaakt.
Maar niet alleen in de gemeente het Bildt bruist en borrelt het van
creativiteit. In de provincie is er geen dorp waar geen kunstenaar
woont. Er is geen gemeente zonder een keramiek werkplaats of glas in
loodatelier. 'Uit de Kunst' brengt creatief en cultureel Friesland in
beeld.
'Uit de Kunst' is iedere donderdagavond te zien op het kanaal van GPTV.
De chip in mijn afvalcontainers zit er niet om mijn afval per GPS te volgen. Zoals ik aanvankelijk aannam. Hele opluchting. Je zou er geen appeltje door durven te schillen. De chip is om je afval en groenafval te wegen om uiteindelijk de rekening af te stemmen op de hoeveelheid afval. Er zijn gemeenten waar ze dit al doen. In Leeuwarden nog niet. Ondanks de chip heb ik geen veranderingen waargenomen in de rekening van de gemeentelijke belasting. Als alleenstaande heb je weinig afval. Niet zelden zet ik een slechts half gevulde afvalcontainer aan de weg. Een ruime vermindering van de afvalstoffenheffing zou dus op zijn plaats geweest zijn. Niet dus.
Alles en iedereen wordt maar gechipt en wat ze er mee doen vertellen ze je niet. Daar komt bij dat je, je groenafval ook zelf kunt composteren. Ver voor de door de overheid verplichte afvalscheiding, zorgden mensen trouwens zelf, zonder gechipte groencontainer voor gescheiden afval. In huis van mijn grootouders hing vroeger een mandje aan een touw boven in het trapportaal. Het werd het mandje van de schillenboer genoemd. Een keer in de week reed de schillenboer met paard en wagen de straat in, om schillen en andere restanten van groenten op te halen. Het waren voornamelijk aardappelschillen, herinner ik me. We aten ons kennelijk een pukkel aan aardappels. De schillen zouden voer voor het paard zijn. De schillenboer was eigenlijk de voorloper van de huidige gechipte milieubak.
afvalbak jaren 50 en 60 en gechipte kat
De schilletjes werden verpakt in een krant in het mandje gedaan dat vervolgens door aan een touw te trekken, naar beneden werd gesjord en na lediging weer omhoog getrokken. Een andere bestemming voor het handige mandje heb ik nooit gesignaleerd. Wel was het leuk speelgoed. Toen de schillenboer er de brui aan gaf werd het mandje inclusief het touw door de huisbaas verwijderd. In mijn ouderlijk huis hing geen schillenmandje. De schillen werden onder het aanrecht in een mandje bewaard en naar beneden gebracht als de schillenboer de straat in reed. Kwam geen chip of overheidsbemoeienis aan te pas. Trouwens ik kan me goed herinneren dat mijn vader een metalen afvalbak 3 trappen af en op moest sjouwen. Je ziet de metalen gevallen nog wel eens staan voor sierdoeleinde of als plantenbak. Later deed de plastikzak zijn entree. Deze had als belangrijkste nadeel dat het huisvuil vaak door de hele straat zwalkte omdat ze meestal stuk gingen. Door de scherpe klauw van een kat of wat dan ook. Jammer dat alle agrarische bedrijven in en rond Leeuwarden plaats hebben moeten maken voor industrieterreinen of recreatiedoeleinden. Voor het geld waarmee al de groencontainers van chips zijn voorzien, had je een schillenboer van een maandsalaris kunnen geven. Inclusief een loodvrije paard en wagen.
