Norma’s Universum

Een buurman van me had op een dag plotseling een bordje voor het keukenraam met daarop de tekst “jonge parkieten te koop.” Op weg naar huis liep ik langs de kennisgeving en besloot over te gaan tot de aanschaf van een gevederde huisvriend. In een of ander tijdschrift had ik gelezen dat alleenstaanden zoals ik, beter af zijn met een huisdier. Daar werden eigenlijk katten en/of honden mee bedoeld, maar een parkiet is ook een huisdier. Goedkoper in aanschaf en onderhoud en je kunt er ook tegen ouwenelen was de redenatie. De parkiet was groen en ik noemde hem Piet. Het was een gezellig beest. Tam. Dat wil zeggen dat het dier de hele dag op mijn hoofd of op mijn schouder zat. Na een paar weken ontsnapte Piet. Hij vloog door een openstaand raam. Ik heb nog geruime tijd bij een boom gestaan -waarvan ik het vermoede had Piet er in zat- terwijl ik ‘piet, piet, piet, pietjuh’ riep. Maar Piet bleef weg. Uiteindelijk heb ik de zoekactie maar gestaakt omdat de buren uiting gaven van hun zorg over mijn geestelijk welzijn door met een vinger richting het voorhoofd te wijzen. Het kooitje heb ik bij de vuilcontainer gezet. Het was snel weg. De behoefte in de buurt om jonge parkieten op te vangen was kennelijk groot.

Yuma

Ik heb ook een waterschildpadje gehad. Dat was minder. Het was de een nalatenschap. Het bakje met inhoud stond in een huis dat ik gehuurd had. De vorige huurder had het achtergelaten. Het betrof een plasticbakje met wat grind op de bodem en een rotsblokje in het midden waar het schildpadje opzat onder een plastic palmboompje. Iets treuriger kon ik me niet voorstellen. Het schildpadje heeft niet zolang meer geleefd.

Poes

In een later stadium kreeg ik een poes. Een leuk beest. Het betrof een zwart geval. Een zwerver die sterk vermagerd aan was komen lopen. Natuurlijk wist ik haar naam niet, dus werd het Poes. Aanvankelijk deelde ik wat eten met Poes en liet haar buiten, maar al snel ging ik over op kattenvoer en toen het kouder werd liet ik haar maar binnen. Gezellig zo een dier in huis. In tv reclame zie je dat ook. Als het gezellig moet zijn -bijvoorbeeld in een reclame over hoe lekker warm en gezellig aardgas is- dan zit er een poes bij. Nadat ze een winter naast de kachel had gelegen en zich kogelrond had gegeten, vertrok ze in het voorjaar. Navraag op het poesenprikbord van de startpagina.nl leerde me dat, dit gedrag van een verwilderde poes is. Verwilderde poesen kunnen moeilijk aarden en slaan makkelijk weer aan de zwerf. Poes dus nooit meer terug gezien. Omdat ik haar miste heb ik in het asiel een poesje opgehaald. Yuma. Ze ligt vandaag de dag meestal achter me in de vensterbank. Liever een poes dan een hond. ‘Een hond heeft een baasje en een poes heeft personeel’, wordt wel eens gezegd. Yuma gaat naar buiten of naar binnen wanneer zij dat wil. Ik vervul dan de onbeduidende rol van portier. En hoor maar klaar te staan.

Jane en Norma Miedema op Norma's Universum

Norma Miedema heeft 40 katten en een hele hoop andere vier voeters. Maar Norma runt de dierenopvang. Norma’s Universum. Het eerstvolgende dier dat ik aanschaf ga ik bij Norma ophalen.