zondag 18 augustus 2013

Voorstellen aan Stichting Kulturele Haadstêd 2018


In het kader van de verkiezing tot Culturele Hoofdstad 2018 is het wegdek van het Blokhuisplein groen met witte strepen geschilderd. Ik ben er niet kapot van. Na een paar dagen verkeer zag het kunstwerk er smerig uit.
Het deed me een beetje denken aan het eierkunstwerk dat in 2008 het Wilhelminaplein verfraaide, vlak voor de werkzaamheden rond de bouw van het Fries Museum. Dat was pas een leuk kunstwerk. Kunst met uitstraling. Je moest door de witte verf bij zonnig weer met een lasbril op over het plein lopen. Maar vanuit een satelliet was het net of in het centrum van de stad een eitje gebakken werd. Een beeld dat de wereldpers haalde. Dat zie ik met de groene zebra op het Blokhuisplein nog niet zo snel gebeuren. Maar er staan ons nog meer kunstwerken te wachten. Misschien wordt het nog leuk.
Eierkunstwerk op het Wilhelminaplein in 2008
Persoonlijk lijkt het me een leuk plan om het Zaailand in de reuze pizza te veranderen. Met reuze ansjovis. Dat zou stellig meer publiciteit krijgen dan het wegdek van het Blokhuisplein. Inpakken van gebouwen zoals Christo het deed zou ook tot de mogelijkheden behoren. De Achmeatoren is misschien wat groot. Maar het Fries Museum moet lukken.

Lelijke kunsttoepassingen kunnen ook ingepakt worden. De Mercuriusfontein in feestelijke cadeauverpakking. Dat maakt de boel er vast een stuk vrolijker op. En de toeristen hoeven dan in 2018 niet te zien wat voor rare fontein we hebben. Met Us Heit op het Gouveneursplein ligt het gezien de historische achtergrond misschien wat gevoeliger. Maar die zou misschien in bolletjesplasic kunnen. Dan blijft ie toch een beetje zichtbaar. De Achmeatoren kan een bloemenmotiefje krijgen. Omdat het ding door de hele provincie te zien is. Inpakken zou tijdelijk zijn en nu hebben we er na 2018 ook nog wat aan.
Van de koepel van de Friesland Bank zou het beste een reuze moorkop gemaakt kunnen worden. Of een vanille puddinkje met rode bessensaus. 

Maar als ultieme uitbarsting van cultuur zou ik tot slot de Oldehove willen voorzien van een reusachtige Friese doorloper die tegen de overhellende zijde geplaatst wordt. Frieser kan bijna niet. Eventueel kan tegen de doorloper een stoeltjeslift geplaatst worden. Voor luitjes die slecht ter been zijn en ook is een keer de Oldehove op willen.
Wat mij betreft kan de verkiezing tot Culturele Hoofdstad niet meer stuk.

zaterdag 3 augustus 2013

Iets over aanloopstroken


Mercurius heeft bij de programmering voor het nieuwe seizoen de al oude Aanloopstrook weer uit de kast gehaald. Het korte programmaatje is al vanaf de jaren ‘90 het begin van de uitzending. Een aanloopstrook maken is niet moeilijk. Je plant de camera op het statief in een drukke winkelstraat, meestal de Nieuwestad. Vervolgens druk  je op de startknop. Je trekt je onopvallend terug en doet of je er niets mee te maken hebt en laat de camera een kwartiertje draaien. De aanloopstrook is klaar. Simpel. Kind kan de was doen.
Het is een manier van filmen die erg populair was bij de omroep. Je hebt er weinig camera ervaring voor nodig en het is toch leuk.
Ik kan me een programma herinneren dat ‘de Markt’ heette. Zelfde idee. Je zet de camera neer bij de viskraam van de vrijdagmarkt. Binnen seconden komt er een meneer aan die een lekkerbekje koopt en bij een tafeltje lekker gaat staan smikkelen. Al snel volgt een tweede meneer met een bakje kibbeling. Rustig en zwijgzaam nuttigen de heren het zeebanket. Vegen handen en mond af, maken een praatje. Duiven scharrelen de restanten bij elkaar. Er komen langzaam meer viseters bij, die ook weer een praatje maken en weer uit beeld verdwijnen. Einde aflevering 1 van “de Markt”. Hoogtepunt van de aflevering was de aanval van de duiven op de vuilnisbak en de tegenactie van de visboer die niet gecharmeerd was van de gevederde visliefhebbers. Alles in één shot van ongeveer een kwartier. Kom daar de dag van vandaag maar eens om. Het aardige van de aanloopstrook vind ik dat bijna iedereen doet of ze de camera niet zien. Ze weten ook niet of het ding aan staat of niet. Je ziet ze echt denken. Dat maakt de aanloopstrook leuk. Het is eigenlijk of je op een terrasje zit, maar dan thuis op de bank.