De oude zeedijken

Een oude kennis van me, had een bepaalde filosofie. Hij stelde dat als je ergens een periode gewoond hebt, dan moet je er nooit meer naar terug gaan. Je moet de herinnering die je aan die plek hebt laten zoals die is. Een later bezoek zou de herinnering alleen maar schade en de leuke dingen die je er meegemaakt hebt komen niet meer terug. Hier zit veel waarheid in. Maar ik kijk er anders tegen aan. Omdat er onlangs een oude vriend van me overleden is, vond ik het om onduidelijke rede nodig om naar de Oude en Nieuwebildtdijk te fietsen. Naar de gemeente het Bildt waar ik 10 jaar gewoond heb en waar mijn kinderen geboren zijn.

Op de dijken was in 30 jaar niets veranderd. Dat was eigenlijk het deprimerende van de tocht. Er was wat gesloopt en er was wat nieuwbouw maar het sfeertje was er nog en was onaangetast. Het dorp Oudebildtzijl lag er fraai bij. De kroeg was open en de kerk ook. Precies zo als het hoort. Voor zover ik kan overzien zijn er nog 3 actieve kerken in gebruik. Een Gereformeerde, een Doopsgezinde en de Vrije Evangelische Gemeente. En er zijn nog kerken die verbouwd zijn tot woonhuis. Waarvan het niet duidelijk is welke duistere en sektarische rituelen zich er ooit  hebben afgespeeld.

Ook de Julianakerk was dus open. Niet voor een dienst maar voor de toerist. De Julianatoren is gebouwd op een woonhuis. De andre kerken zien er somberder en meer als een aardappelschuur uit. Het aardige was dat ieder geloofje zijn eigen bakker had. Er waren ooit dus pak weg 6 bakkers in een klein dorp als Oude Bildtzijl, maar de klandizie kwam natuurlijk ook van de dijken met hun tientallen kleine arbeidershuisjes. Op YouTube vond ik in twee delen een autorit over de dijk. Bij elkaar een halfuur. Deel 1 en deel 2. De liefhebber kan het eventueel nog eens over doen op Google Streetview.

Experiment met buis

Bij mijn laatste bezoek aan de Groene Ster constateerde ik dat er pogingen gedaan waren om het landschap te veranderen in een soort kweldergebied. Nu wordt er ieder jaar wel wat veranderd, uitgediept of ingepolderd, dus schokkend was het niet. Er was een klein windmolentje neer geplant. Een windmotor. Een schatje. Beetje blikkerig en jammer dat er zo een hoog hek omheen moest. Maar er is sprake van  vandalisme in het gebied. Overigens zag ik niet waar het water naar toe geheveld moet worden. Ik kon niet ontdekken waar de boezem was. Aannemende dat er water naar de boezem gemaald moet worden. Maar ik heb weinig verstand van boezems en bemalen. Dus het zal wel goed zitten. Naast het lelijke hek waren er ook lelijke buizen in het onlangs gecreëerde landschap verwerkt.

Ik heb iets met buizen. Je kunt je camera er inleggen, dan krijg je een fraaie cirkel in je opnamen. Je bent alleen een beetje afhankelijk van waar de buis opgericht staat. Je kunt de zware betonnen buizen natuurlijk moeilijk richten. In dit geval was het nog moeilijker omdat de buis half onder water stond. Het betroffen dus afwateringsbuizen. Neem ik aan. Zoiets. Niet dat ik iets bijzonders in de buis verwachtte. Een lijk of de haastig verstopte buit van een overval of iets dergelijks. Maar de buis bleek leeg. Alleen water. Achteraf vond ik het een beetje eng om mijn camera zo boven het wateroppervlak te laten bungelen, maar experimenten nemen nu eenmaal bepaalde risico’s met zich mee. Anders zijn het geen experimenten.