0chtenddauw

Na alle stormachtige en donkere dagen plotseling een paar heldere en zonnige dagen. In de stad was er weinig boeiends te filmen dus maar even buiten de stad gekeken. In het Leeuwarderbos reeën gesignaleerd. Met mijn fiets aan de hand liep ik aan de rand van het bos en stond plotseling oog in oog met ze. Voor ik mijn statief had uitgeklapt waren ze 2 km verder. Schuwe beestjes. Met de zoomlens kon ik ze nog achter halen. Maar dat is niet optimaal. Duidelijk is dat ze aan de randen van het bos bivakkeren. Ze maken uitstapjes naar de bewoonde wereld. Naar de volkstuintjes denk ik. Daar had ik ze al eens gezien. Het beste is dus om vroeg in de ochtend -voor dag en dauw- met een boerenkool op je hoofd je verdekt op te stellen aan de rand van het bos en dan maar wachten. Lunchpakketje mede nemen.

 gebruikte muziek: Jan Garbarek

Paranormale verschijnselen bij Hegebeintum

In mijn bezit is een klein oud boekwerkje dat Nederlandse Mythen en Sagen heet. Het boekje bevat een hoofdstukje Friese sagen en volksverhalen. Het  beschrijft o.a. de reuzen Manke Meine en Kromme Knilles uit Akrum en het kwade wiif van Hylpen en vooral veel dwaallichten. Dwaallichten zouden dolende zielen van mensen zijn die nog iets af te maken hebben. Bijvoorbeeld van kinderen die niet gedoopt zijn. Zij trekken mensen naar het water toe.

Volgens Nederlandse Mythen en Sagen zijn er dwaallichten bij de terp van Hegebeintum gesignaleerd. Nu heb ik in de buurt gewoond en heb er inderdaad veel dwaallichten waargenomen. Meestal deed ik de waarnemingen als ik ’s avonds op de fiets vanuit de kroeg op weg naar huis was. Het gebied heeft veel lange en niet of slecht verlichte wegen. Lichtvervuiling komt er niet voor. Van Leeuwarden is slechts een vage gloed aan de horizon waarneembaar. Het is dus stikdonker. Soms is in de verte een enkele lantaarnpaal te zien. Niet zelden heb ik een dergelijke paal voor iets buitenaards of  paranormaals aangezien. Maar de dwaallichten zijn overgeleverde volksverhalen en dateren uit duistere tijden toen er nog geen lantarenpalen bestonden en komen voor in alle tijden, landen en culturen.

Ongeveer 2 jaar geleden heb ik met het medium Jane Rose Kelly Clarent voor een aflevering van dit videodagboek een bezoek gebracht aan het kerkhof van Lekkum. Jane zag daar een geestverschijning. Het betrof een dame in een blauwe jurk. De geest had daar een bepaalde taak die betrekking had op het onderhouden van het kerkhof dat er enigszins vervallen bij lag. Hoewel er in Nederlandse Mythen en Sagen geen melding gemaakt wordt van een geest in een blauwe jurk bij Lekkum was het een geest met een missie of taak. Dus zou het best een dwaallicht geweest kunnen zijn. In het boekwerkje trof ik ook niets aan van de kleur van het gemiddelde dwaallicht. Maar al met al leek het me reden om met het medium poolshoogte nemen bij Hegebeintum waar volgens het boek dus een dwaallicht zou rond hangen.

Jane wilde aanvankelijk ’s avonds op pad. Immers is het waarschijnlijker een geestverschijning in het donker tegen het lijf te lopen dan bij daglicht. Maar in het donker is het slecht filmen. We hadden de mazzel dat we zonder problemen de sleutel van het kerkje kregen. Hoewel we geen dwaallichten hebben waargenomen ben ik in mijn overtuiging gesterkt dat ze er moeten zijn Een magische plek Hegebeintum. En die dwaallichten zijn nog niet van me af.

Wordt vervolgd. 

Gebruikte muziek: Abel Korzeniowski en het is de soundtrack van de film een Single Man

Oud en Nieuw en de Duik

De voorlaatste Nieuwjaarsduik was die van januari 2010. In januari 2011 werd de duik afgeblazen. De burgers mochten wegens ijsvorming niet in het water springen van onze burgervader. Hoewel ik er zelf geen liefhebber van ben verkeerde ik in de veronderstelling dat het aardige van de Nieuwjaarsduik nu juist het even rond dobberen tussen de ijsschotsen betrof, maar dat bleek niet het geval te zijn. Behoudens een enkele dwarspisser ging er niemand te water. Maar de opkomst voor de duik was dit jaar groot. Maar liefst 60 gegadigden gingen te water aan de Singelstraat.

Net als voorgaande keren heb ik stelling genomen aan de Prinsentuin kant. Dus aan de overkant. Het is een prima plekje. Minder druk en je kijkt frontaal op de menigte en springplaats. Eigenlijk moet de sprong met 2 camera’s gefilmd worden. Ook eentje aan de Singelstraatkant. Bij het bestuderen van beelden van derden, die aan die kant gemaakt zijn, zie ik de beperkingen. En de reden waarom ik aan de overkant sta. Aan de Singelstraatkant kun je de sprong zelf niet goed filmen. Het is er te druk. Er gaat dus altijd een fotograaf voor je staan. Dat zie je hier gebeuren. Fotografen zijn takkelijers. Het beste zou zijn om de fotograaf subiet in het water te duwen. Tenslotte is het de Nieuwjaarsduik. Wat je daar wel weer goed kunt filmen zijn de duikers die uit het water klimmen en hun reacties en/of staat van onderkoeling. Dat mis ik dan weer aan de overkant.

Het gemeentelijk vuurwerk bij de Oldehove heb ik dit jaar vanaf de Verlaatsbrug gefilmd. Vlak bij het kamp van Occupy.

De gebruikte muziek onder het vuurwerk is de Winter uit de Vierjaargetijden van Vivaldi

Onder de Nieuwjaarsduik hen ik naast de muziek van het daar op praam aanwezige en onvolprezen Dweilorkest, ook muziek van het Kronos Quartet gebruikt. Van de CD Caravan het nummer Misirlou twist.