Probleem cumulatie gebied

De laatste probleemflat die in Leeuwarden gesloopt werd, betrof de Annie Westlandflat. Er woonden veel studenten in de flat. Ik kan me herinneren dat de toenmalige burgemeester Dales code rood afkondigde voor de flat en directe omgeving. Helikopters met infra rood apparatuur speurden naar hennepkwekerijen. Tegen overlast werd streng opgetreden. Uiteindelijk werd de flat gesloopt. Het is vaak eenvoudiger en goedkoper om de boel plat te gooien dan iets te ondernemen om de woonomstandigheden te verbeteren. Nu zal er niemand zijn die het oude en lelijke flatgebouw mist, maar slopen is wat rigoureus. Zelf heb ik ongeveer drie jaar in een dergelijk probleem cumulatie gebied gewoond. In de Populierstraat. Een flat boven het winkelcentrum van de wijk Heechterp. Bij de opening in 1963 werd het winkelcentrum een mijlpaal in de ontwikkelingsgeschiedenis van Leeuwarden genoemd. Maar Heechterp ontwikkelde zich in de jaren er na tot de armste woonwijk van het land en werd uitgeroepen tot zogenaamde Vogelaarwijk. Eind jaren 80 maakte het toenmalige Gemeentelijk Woonbedrijf er een hobby van om probleemgevallen op een kluitje te plaatsen. Alcoholici, junks, ex gedetineerde en veel allochtonen. Afgewisseld door de oorspronkelijke bewoners. De middenstand verliet het winkelcentrum al snel. De buurtsuper werd leeggeroofd waar de eigenaar bijstond. Het langst heeft de videotheek er gezeten. Ze verhuurde merkwaardige mierzoete Turkse films. Vanuit mijn flat keek uit over het wijkgebouw naar de snackbar van de broers Fred en Ab. Voor een snelle hap naar Fred en Ab, was de reclame leus. De snackbar was het centrum van de wijk. De broers waren een rots in de branding. Er werd naast blikjes bier ook jenever in dozen van 12 stuks verkocht en voordelige sloffen Malboro van onduidelijke herkomst. Met name op zondag -als de behoefte groot was- werd er goedkoop Aldi bier aangevoerd. Vanaf mijn balkon had ik een geweldig uitzicht op de drukte in de snackbar. Het was een non stop theatervoorstelling. Een televisie had ik niet nodig. Alles gebeurde live en vlak onder me. 

Kennissen van me kwamen regelmatig een middagje kijken. Politie, brandweer en ambulances reden af en aan. Arrestaties, vechtpartijen, bloedige ongelukken en uitslaande branden waren orde van de dag. Ik overwoog om toegang te heffen. Overlast was er in alle vormen en maten. Gezonde mensen die in Heechterp kwamen wonen veranderden binnen een half jaar in een geestelijk wrak. Spannend was bijvoorbeeld de hondenbrigade. De flats waren rijkelijk voorzien van hondenliefhebbers. Regelmatig kwam het voor dat ergens in de flat een viervoeter alleen werd gelaten en de hele wijk bij elkaar blafte en 's nachts wakker hield. Als er dan genoeg klachten bij de politie terecht kwamen, dan kwam de hondenbrigade. Een agent werd in een soort politieblauw Michelinpak gehesen en de voordeur werd opengebroken. Er volgde een hoop geblaf en gepiep en de lawaaimaker werd in een hondenarrestatiewagen afgevoerd. De buurt herademde. De hond is de beste vriend van de mens. Voor verdere informatie kon je terecht bij Fred en Ab. Ook huisuitzettingen zorgden voor de nodige afwisseling. Het betrof hier wanbetalers of krakers. De uitzettingen vonden plaats met veel machtsvertoon en met arrestatieteams en ME-busjes. Toen het duidelijk was dat het complex gesloopt ging worden werd er een comité opgericht tot behoud van de probleemflats. Je zou denken dat iedereen blij zou zijn, omdat de probleemflat met de grond gelijk gemaakt ging worden. Niet dus. Er werden avonden georganiseerd in het wijkgebouw en een heuse actiegroep opgericht. Er waren plannen om de flats slechts half te slopen en op het plein volkstuintjes te maken. Sociale types wilden de flats gebruiken voor vluchtelingenopvang. Alle mogelijkheden werden besproken. Atelierwoningen, aangepaste woningen voor bejaarden. Plannen genoeg. 

De gemeente had andere plannen ten aanzien van verbetering van de woonomgeving.

Rond 1990 werd het winkelcentrum uiteindelijk gesloopt. Ongeveer 30 jaar na de bouw. Treurig dat het ooit gebouwd werd. De dure koopwoningen die er voor in de plaats kwamen, zijn niet minder treurig. Tot op het saaie af. Weer geen mijlpaal in de ontwikkelings-geschiedenis van Leeuwarden. Het oude winkelcentrum was tenminste nog levendig, misschien iets te levendig. De dure nieuwbouw is intens saai en heeft niets met volkshuisvesting te maken. Van het budget van Vogelaar zijn alleen wat speeltuintjes opgeknapt en Heechterp is nog steeds de armste wijk van Nederland.