Wie het weet mag het zeggen.
Eind jaren 80 heb ik voor het laatst een grammofoonplaat gedraaid. Bij Wobbe van Sijen -die toen nog op de Wirdumerdijk zat- had ik een diamanten naald aangeschaft. Hele uitgave. De prijzen van naalden varieerden van pakweg 35 gulden tot wel over de 100 gulden. Verschil in geluid was echter niet waarneembaar. Het prijsverschil zou volgens de winkelier in de levensduur van de naald zitten. Ik bezat een Lenco draaitafel maar had geen goede versterker. De draaitafel had een zo geheten dynamisch element. Een Goldring element. Dit hield in dat het signaal voor versterkt diende te worden met een voorversterker. Omdat dit niet gebeurde klonk er uit mijn boxen slechts een klein beetje geluid. Voor de buren was dat wel lekker rustig. Uiteindelijk wist ik een tweede hands voorversterker op de kop te tikken en met wat gehannes aan te sluiten. Prima voorversterker. Er kwam nu een berg geluid uit mijn boxen maar ook een brom die tot in Tokyo waarneembaar was. Uiteindelijk heb ik de Lenco maar aan mijn buurjongen gegeven die er een bekende DJ mee wilde worden en ben overgegaan tot de aanschaf van een z.g. tapedeck. Een tapedeck was een cassettespeler zonder versterker. Het was wat luxer dan een gewone cassettespeler. Hij draaide probleemloos op mijn voorversterkerloze versterker. Er waren toen wel cd spelers maar die waren net als de cd’s erg duur. In de jaren 80 had ik ook nog een zwart wit tv met een spriet antenne. Een z.g. camping tv. Het ding gaf een sneeuwerig en vaag beeld. Ik zette hem alleen aan om het journaal te horen. Wat slecht mogelijk was na een hoop geklooi met de spriet. In die tijd waren er nog controleurs van het zo geheten Kijk en Luistergeld of Omroepbijdrage. Nu zaten de controleurs van het Kijk en Luistergeld (hoe verzinnen ze het) al jaren achter mijn vodden. Omdat ik nogal een verhuizerig type ben, was ik moeilijk voor ze om me te traceren. De door mij gebruikte kijk en luisterapparatuur was bovendien klein en snel te verstoppen. Leek wel oorlog. Uiteindelijk wisten ze me te betrappen voor het illegaal kijken en luisteren in een pas door mij betrokken woning aan de vandaag de dag niet meer bestaande Mariniersespel in de Vrijheidswijk. Op een middag zat ik genoeglijk met een goede vriend een pilsje te drinken toen de bel ging. Er stonden 2 heren op de stoep die zich bekend maakten als controleurs van Kijk en Luistergeld. Een van de heren zette zijn voet tussen de deur. Ontsnappen kon niet meer. Dat was schrikken. Er zijn tijden geweest dat zwartkijkers hoge boetes kregen. Ik moest ze binnen laten. In de hoek van de kamer stond de verdachte apparatuur. De spriet was krom gebogen en niet meer inschuifbaar. Het zag er net zo troosteloos en verlopen uit als de buurt. De controleurs keken er wat beteuterd naar. Dit was dus de vangst van de dag. Ik probeerde nog uit te leggen dat ik geen optimale ontvangst had, maar dat was niet nodig. Ik werd alleen aangeslagen voor het stiekem luisteren. Niet voor het wederrechtelijk kijken dus. Met ingang van 1 januari 2000 werd de omroepbijdrage afgeschaft en worden de programma's van de publieke omroep uit de belastingopbrengsten betaald.