Bij het protest tegen de bezuinigingen op het cultuurbeleid van november vorig jaar waren meer mensen betrokken dan bij de demonstratie van zaterdag 19 februari. Dit keer ging het om de bezuinigingen op het natuurbeleid. De Lange Pijp stond niet vol. Behalve dan, met schapen en de landelijke media die op de schaapskudde met herder afgekomen waren. En natuurlijk waren de politieke partijen er. Ze voerde campagne voor de komende verkiezingen. De PvdA deed haar best ook een beetje jong en groen over te komen. En de VVD hield zich als veroorzaker van de commotie, begrijpelijkerwijs wat afzijdig.
De muziek is van: The Seatbelts - de Ierse groep Kila en het laatste stukje banjo muziek komt van Bela Flack.
vrijdag 25 februari 2011
vrijdag 18 februari 2011
De Kleine Wielenloop, SV Friesland
Op 12 februari vonden er 2 sportevenementen plaats in Leeuwarden. De Rengersparkloop en de Kleine Wielenloop. Nu ben ik niet sportief. In tegendeel. Hardlopen doe ik een enkele keer als ik de bus moet halen. Fietsen vind ik wel leuk. Maar ik zie het niet als een uiting van sportiviteit. Meer als een middel om van A naar B te komen. In ieder geval had ik nog nooit een sportevenement gefilmd. Ik koos voor de Kleine Wielenloop, eigenlijk meer om te kijken of het in de Groene Ster al een beetje opschoot met de lente.
De muziek is van Davis Grisman en Sam Bush die banjo speelt. Het heet “Hartford’s Real”. Dan heb ik nog een kort stukje van Bob Brozman gebruikt. Andre Hazes heeft het ooit tot voetballied gemaakt onder de naam, “wij houden van Oranje”. Maar het heet oorspronkelijk. “Auld Lang Syne”. Het is een Schots volkslied.
Voor de gelegenheid had ik een diepgaande studie van de op het internet aanwezige routekaart gemaakt. Er waren looproutes van 5, 10 en 15 kilometer. Waarvan me de 10 kilometer me het meest haalbaar leek. Vanaf de start moest ik dan via een snellere route voor zien te komen. Want ik wilde ook de start filmen. Niet dus. Toen ik Cammingaburen uit fietste zag ik de meeste lopers al in de Groene Ster rennen. Geen probleem. Als ik nu snel naar Aqua Zoo zou fietsen zou ik ze kunnen filmen van over het water bij het molentje. Weer mis. Nog voor Aqua Zoo kwam de eerste sportieveling al aan rennen.
In de wetenschap dat er op zondag altijd wel een paar joggers door Cammingaburen en de Groen Ster sjouwen ben ik de dag daarop maar wat opnamen gaan maken. Nog steeds mistig. Dat wel.
Inmiddels was het ook gaan regenen zodat het hele molentje nog nauwelijks te zien was. Mijn camera wil ook niet scherpstellen in de regen. Net voorbij de camping kon ik nog wat renners filmen. Als een verzopen kat, kwam ik weer bij de start/ finish aan. De voor de gelegenheid opgestelde klok vertelde me dat ik er ander half uur over gedaan had. Op de website van VC Friesland zag ik later dat de winnaar, ene Jacob v.d.Leij uit Leeuwarden er 39.minuten en 46 seconden over gedaan had. Maar hij had niet gefilmd en met een statiefje staan klooien. Dat was een troost.
De muziek is van Davis Grisman en Sam Bush die banjo speelt. Het heet “Hartford’s Real”. Dan heb ik nog een kort stukje van Bob Brozman gebruikt. Andre Hazes heeft het ooit tot voetballied gemaakt onder de naam, “wij houden van Oranje”. Maar het heet oorspronkelijk. “Auld Lang Syne”. Het is een Schots volkslied.
Labels:
Groene Ster,
kleine wielenloop,
SV Friesland
vrijdag 11 februari 2011
Het schip en de lading
Het blijft eigenaardig als je de Blokhuispoort binnen loopt. Door de getraliede ramen ziet het er nog steeds onvriendelijk uit. Het geheel blijft de beklemmende sfeer van een strafgevangenis houden. Ondanks dat de poort nu dagelijks open staat en de portier in geen velden en wegen meer te bekennen is.
De Blokhuispoort is nu een cultureel bedrijvencentrum. Een culturele brûsplak. Op de tweede binnenplaats bouwt stadskunstenaar Marten Winters met behulp van vrijwilligers een schip van maar liefst 20 meter. Het project heeft als naam, “het schip en de lading”. Het is meer dan alleen boot. Zoals het meestal het geval is met kunst zit er een gedachte achter. Wat precies heeft Marten me uit proberen te leggen. Maar de diepere bedoeling is me ontgaan. Dat hoeft wat mij betreft ook niet. Het schip is mooi, zoals hij daar op de binnenplaats van het oude gevang staat.
Als het hele bouwsel af is wordt hij met papier-maché bekleedt, Wat me nog een hele onderneming lijkt. Daarna wordt er een watervaste coating aangebracht. Als dat gebeurd is kan hij versiert en te water gelaten worden.
Ik wip af en toe het oude gevang maar eens in en blijf de onderneming volgen.
De Blokhuispoort is nu een cultureel bedrijvencentrum. Een culturele brûsplak. Op de tweede binnenplaats bouwt stadskunstenaar Marten Winters met behulp van vrijwilligers een schip van maar liefst 20 meter. Het project heeft als naam, “het schip en de lading”. Het is meer dan alleen boot. Zoals het meestal het geval is met kunst zit er een gedachte achter. Wat precies heeft Marten me uit proberen te leggen. Maar de diepere bedoeling is me ontgaan. Dat hoeft wat mij betreft ook niet. Het schip is mooi, zoals hij daar op de binnenplaats van het oude gevang staat.
Als het hele bouwsel af is wordt hij met papier-maché bekleedt, Wat me nog een hele onderneming lijkt. Daarna wordt er een watervaste coating aangebracht. Als dat gebeurd is kan hij versiert en te water gelaten worden.
Ik wip af en toe het oude gevang maar eens in en blijf de onderneming volgen.
De gebruikte muziek is van Vangelis en komt van de CD the City.
Abonneren op:
Posts (Atom)