Ongeveer drieduizend mensen voerden op zaterdag 20 november actie op de Lange Pijp in Leeuwarden tegen de aangekondigde cultuurbezuinigingen. Er waren optredens van o.a. Piter Wilkens en de Kast
Het protest maakte deel uit van een landelijke actiedag om ‘een schreeuw” te laten horen tegen de kabinetsplannen om 200 miljoen euro op cultuur te bezuinigen. Het kabinet wil die verhoging met ingang van 1 januari 2011 al invoeren.
Van de jaarlijks terug kerende feestelijkheden was de Sinterklaasintocht zo een beetje het enige spektakel dat ik nog niet gefilmd had. Terwijl het toch een kleurrijke traditie is. Ik heb een soort allergie voor de Klaasviering. De Klaasviering behoort bij mijn vroegste herinneringen. Een versierde wasteil vol met cadeaus. Overigens dezelfde wasteil waar het hele gezin in gewassen werd inclusief de kleding. Gebonk op de deur en een zwarte handschoen die om een hoekje pepernoten naar binnen gooit. Hoewel later bleek dat het de hand van de buurman betrof, maakt dit toch een diepe indruk op een kind.
Als geboren Amsterdammer kan ik me ook de intocht op het Fredriksplein herinneren. De Nederlandse Bank stond er toen nog niet maar wat over was van het in 1929 door brand verwoeste Paleis van Volksvlijt. De galerij van het paleis bleef deels gespaard. In de galerij bevonden zich woningen en winkels. In 1960 moesten die plaats maken voor de bouw van de Bank. Maar naast de intocht vormt de galerij een onuitwisbare herinnering voor me. Het was een leuke speelplek, alhoewel ik er nooit alleen heen mocht.
De enkele keer dat ik er kwam had meestal een educatief karakter. Ik maakte vaak historische stadswandeling met mijn opa die bovendien in 1929 getuigen van de brand was geweest. De historische wandeling eindigde meestal in de kroeg op de hoek van de Utrechtsestraat waar ik een ranja kreeg en mijn opa een oude klare tot zich nam.
Ik ben dol op open dagen en open routes. Het aardige ervan is dat je er niet achteraan hoeft te bellen. De betrokken personen of instanties geven het zelf aan. Ze sturen een persbericht. Je kunt ze dan op de daarin aangegeven tijd in de nek springen en genadeloos voor de camera slepen. Zo ook op de jaarlijks terugkerende Open Atelierroute.
In voorgaande jaren heb ik me beperkt tot het Haniagebouw en de Blokhuispoort. Dat is handig, want op die plaatsen zitten een hoop kunstenaars op een kluitje. Dit jaar heb ik wat verder gekeken en heb het oude gebouw van het Pitter Jellescollege bezocht en een atelierboot in de Harlingertrekvaart. Het publiek liet het enig sinds afweten en het was rustig in de verschillende ateliers. Op zich voor mij geen probleem, maar jammer van de inspanningen om er een kunstzinnig weekend van te maken.
Leuk vond ik het atelier van Caro Kroon. Een groot atelier dat vol stond met allerlei theaterspullen en decors waaronder een reusachtig papierenbootje. Grappig ook om te zien hoe de ene kunstenaar een zooitje van zijn/haar atelier maakt en de ander het keurig schoonmaakt en oppoetst.
Schilderij: Issi Borgers
De Kanaalsbrug gaat niet vaak open. De enkele keer dat ik het zie gebeuren, heb ik meestal net geen camera bij me. Afgelopen week had ik alleen mijn compact bij me. Ik heb iets met bruggen. Het dagelijks welhaast rituele heen en weer geklapper. De Eerste Kanaalsbrug wordt handmatig opengedraaid. Het wegdek draait over het water van het Nieuwe Kanaal. Het is of een stukje van het verleden van Leeuwarden weer heel even tot leven komt.
Omdat ik aan het experimenteren ben met een nieuw montage programma, heb ik een collage gemaakt met foto’s en stukjes video uit mijn archief.
De gebruikte muziek is van Phillip Glass en wel de soundtrack uit de film The Hours.
Als geboren Amsterdammer kan ik me ook de intocht op het Fredriksplein herinneren. De Nederlandse Bank stond er toen nog niet maar wat over was van het in 1929 door brand verwoeste Paleis van Volksvlijt. De galerij van het paleis bleef deels gespaard. In de galerij bevonden zich woningen en winkels. In 1960 moesten die plaats maken voor de bouw van de Bank. Maar naast de intocht vormt de galerij een onuitwisbare herinnering voor me. Het was een leuke speelplek, alhoewel ik er nooit alleen heen mocht.
De enkele keer dat ik er kwam had meestal een educatief karakter. Ik maakte vaak historische stadswandeling met mijn opa die bovendien in 1929 getuigen van de brand was geweest. De historische wandeling eindigde meestal in de kroeg op de hoek van de Utrechtsestraat waar ik een ranja kreeg en mijn opa een oude klare tot zich nam.
Leuk vond ik het atelier van Caro Kroon. Een groot atelier dat vol stond met allerlei theaterspullen en decors waaronder een reusachtig papierenbootje. Grappig ook om te zien hoe de ene kunstenaar een zooitje van zijn/haar atelier maakt en de ander het keurig schoonmaakt en oppoetst.
Schilderij: Issi Borgers
Omdat ik aan het experimenteren ben met een nieuw montage programma, heb ik een collage gemaakt met foto’s en stukjes video uit mijn archief.
De gebruikte muziek is van Phillip Glass en wel de soundtrack uit de film The Hours.
