Het deurenproject

Ik klop op de deur van een steen.
‘Ik ben het, doe open.
Wislawa Szymborska
 

Op het Vliet blies mijn fiets zijn laatste adem uit. Een blik op het barrel leerde me dat het voorbij was. Dus moest ik afscheid nemen van het vehikel. Lopen dan maar. Lopen is best leuk, ware het niet dat er veel tijd in gaat zitten. Maar je ziet wel wat. 

In Leeuwarden vooral erg veel auto’s en deuren. De stad heeft een woningbestand van 50 000 huizen. Er vanuit gaande dat iedere woning 2 deuren heeft, zijn dat 100 000 deuren. Woningen met meer deuren, schuurtjes, bedrijfspanden, horecagelegenheden of bouwwerken anderzijds dus niet mee gerekend. Gezien de hoeveelheid studieobjecten waar ik de komende tijd langs zou wandelen besloot ik een deurenproject op te starten. Deuren van rijtjeshuizen van troosteloze nieuwbouwwijken waren niet interessant voor mijn project. Lelijke eenheidsworst. Soms opgeleukt door een klomp met een vervallen begonia of een beschilderde dakpan. Weinig boeiend voor het onderzoek. Voor het deurenproject heb ik de huizen in de binnenstad genomen en de wijken er direct omheen. Met name schil Oost. Hier is de deur pas wat een deur vermag te zijn. Een barrière tussen het private en publieke domein. Getekend door de tijd. Lagen verf en beschadigingen door het dagelijkse gebruik. In die zin betreft het een historisch onderzoek.

Sommige deuren zijn voorzien van een tekst. De bovenstaande gedicht regel staat gekalligrafeerd op de deur van een huis aan Achter de Hove. Ik fiets of wandel er vaak langs. Het was me nooit eerder opgevallen. Bij nadere inspectie van de deur ontdekte ik een briefje met de tekst "kloppen dus". Conform de gerichtregel. Er zijn trouwens veel deuren met een deurklopper. De klopper is weer helemaal terug. Zelf heb ik al jaren een klopper op mijn deur. Niet dat het bezoek er gebruik van maakt. Bezoek staat meestal op de ramen te meppen. Er zijn ook deuren met een leeuwenkop. Dat zijn pas deuren. 
Een andere tekst die me tijdens de wandelingen bezig hield betrof een deur in de Willem Lodewijkstraat. Een rode deur met een keurig bordje met de tekst “Hier was het niet”. Merkwaardig bordje. Hier woont een misantroop, denk je dan. Deuren vertellen veel over de bewoners van het huis. In ieder geval betreft het hier iemand die niet op bezoek zit te wachten.Trouwens ik trof in de Willem Lodewijkstraat de mooiste deuren aan en is daarmee winnaar van het project. De parallel lopende Spoorstraat aan de andere kant van het spoor had geheel tegen mijn verwachting weer geen leuke deuren. Stond er allemaal wat somber bij.

Dan waren er nog de graffitideuren in het Harmoniekwartier. Die vielen ook wat tegen. Je kunt duidelijk zien dat de gemeente graffitispuiters achter de vodden zit. Ik heb er mooiere graffiti gezien. Het waren nu merendeel haastig geplaatste klieders. Jammer.