Afhankelijk van de wind stijgen de straaljagers op
aan de kant van Marssum of bij Jelsum. De militaire vliegoefening heeft veel
bekijks van z.g. spotters. Aan de Marssumkant van de basis is hier voor een
speciale spottersheuvel opgeworpen. De meeste spotters maken gebruik van
gigantische telelenzen en zijn net als de straaljagers afkomstig uit alle
mogelijke Europese landen. Voor de start van de middagoefeningen is het zaak
bijtijds op de heuvel te staan omdat je anders geen geschikt plekje meer kunt
vinden. Er staan dan 3 rijen spotters, waarvan de achterste rij voorzien is van
een trapje.
Omdat ik nooit op een plek kan blijven staan was ik
mijn plekje snel kwijt. Mijn camera heeft wel een goede telelens maar is te
licht om fatsoenlijke beelden te maken op grote afstand. Ik heb leren werken
met de beperkingen van een kleine en lichte camera. Snel bewegende objecten op
grote afstanden filmen kan dus niet. Het plan was dan ook om een beeld te geven
van de aanwezige spotters. Maar ik ontkwam niet aan een poging het vliegend
oorlogsmaterieel te filmen. Een welhaast ondoenlijke zaak. De toestellen hebben
bij opstijgen een korte aanloop met een boel lawaai nodig en stijgen vervolgens
bijna verticaal op. Net als het landen is het een proces van een paar seconden.
Het heeft me geruime tijd gekost om er achter te komen hoe ik ze het best in
beeld kon krijgen. Eerst van opzij, toen van onderen. Ik ben nog op het kerkhof
gaan staan. Boven op de terp van Jelsum. Dan heb je wel een mooi overzicht van
de vliegbasis, maar alles is dan weer te ver weg. Toestand. Maar voorlopig is
de rust wedergekeerd. De LC wist te vermelden dat in Marssum, door de verhoogde
vliegactiviteiten, het cement uit de voegen rammelde. In Jelsum vlogen de
toestellen over de nokken van de daken naar de landingsbaan die direct naast de
autoweg begint. Wel een mooie plek. Maar ik had niet het gevoel er echt veilig te staan. De plannen die ik had om in Bilgaard te geen wonen, omdat het
lekker dicht bij het Leeuwarder Bos (en dus de vliegbasis) ligt, heb ik maar
even vergeten. Wat een takkeherrie.
Gebruikte muziek is grotendeels van Vangelis. In verband met auteursrechten is het geluid in een aantal landen weggehaald. Dat is jammer. Maar ik had geen zin en te weinig tijd om nieuwe muziekje te zoeken.
De ene dag lees je in de krant dat de kandidaatstelling
voor Culturele Hoofdstad van Europa 2018 wordt afgeblazen door de gemeente- raad,
omdat het allemaal te duur zou worden. De andere dag lees je weer dat het dan
misschien toch wel weer door kan gaan. Vier tot vijf miljoen Euro is een hoop
geld. Dat de stad en misschien de hele provincie een beetje opgepoetst moet
worden lijkt me duidelijk. Maar waarom dat zo duur moet zijn is me niet al en
geheel duidelijk. Maar ik zal wel wat gemist hebben. Aan Reinier Knol zal het
in ieder geval niet liggen. Ik denk dat het voor veel beeldend kunstenaars in
de provincie een opsteker kan zijn. Los van of we dan kandidaat, kandidaat of
kandidaat zijn of worden, lijkt het me een goede zaak een beetje cultuur uit te
dragen in stad en ommelanden. Of wat dat ook moge zijn. Jammer dat net door de
bezuinigingen, kunsteducatie de nek is omgedraaid en het muziekonderwijs is
gereduceerd tot boerenblaaskapel niveau. Maar toch. De kandidaat stelling zou
dus een hoop mogelijkheden bieden. Echt zien doe ik het nog niet. Maar dat komt
misschien nog.
Wat mij bij het atelier bezoek van Reinier Knol het meest
opviel was zijn PR. Van de meeste kunstenaars die in mijn dagboeken voor komen,
hoor of zie je verder vrij weinig tot niets meer. Reinier daar in tegen kom ik
regelmatig tegen in de Mercurius redactiemail. Hij houdt ons middels een
nieuwsbrief op de hoogte van zijn activiteiten. PR is iets waar bijzonder
weinig kunstenaars kaas van gegeten hebben. De Leeuwarder kandidaatstelling
biedt misschien voor een hoop luitjes de mogelijkheid tot presentatie of om
iets uitvoerends te doen. Zou mooi zijn.
De populatie wilde ganzen is de afgelopen jaren toegenomen. Dit jaar is
dat opvallend. Nu zie ik ieder jaar wel een toename of afname van een bepaalde
vogelsoort. Vorige winters zag het letterlijk zwart van de waterhoenen, die dit
jaar weer in mindere mate aanwezig zijn. Dat wisselt dus nogal, om mij
onduidelijke reden. Ook heb ik deze winter minder kuifeenden gezien en er
zijn minder meeuwen in het
overloopbekken aan de Kanaalweg. Normaal zwermt het daar van de meeuwen in de broedtijd. Dit jaar leek dat minder.
Wel ganzen. De gans is zijn status van beschermde vogel kwijt. Sterker de
ganzenpopulatie moet de komende 5 jaar
gehalveerd worden.
Ook in de Randstad rukt de wilde gans op. Daar zijn dan wel
geen boeren die er last van hebben maar vormen ze weer een risico voor de
luchtvaart en het verkeer. Altijd wat. Voor de liefhebber is er bij de
wildslager volop aanbod. Ik heb eigenlijk nog nooit gans gegeten. Er zitten best dikke jongens tussen. Ze zien er ook smakelijker uit dan kip. Misschien
toch eens proberen of zal ik het maar bij ganzenbord houden?
1 wilde gans, 3 goudrenetten, 2 gekookte aardappelen, 10
gehakte hazelnoten, 1 snee oud witbrood of paneermeel, 4 el gewelde rozijnen of
abrikozen, ½ dl witte wijn, 150 g boter of margarine, maïzena, cocktailprikkers
of keukendraad, zout en peper.
